Pokerzeilen 2017 – door Joris Aarts

Verslag pokerzeilen 2017

Is het een vliegtuig? Is het een vogel? Nee dat is het niet. Het is Wim Cra-hánen die je …  euh … hélemaal niet meer ziet…

Tiens, hoe komt dat nu dat ik met Studio100 in mijn kop zit? O ja, roze pakjes. Roze tutu. Roos rugzakje. K3 uit een mobiele luidspreker… Ellen en Natalie gaan er volledig voor… op een Snipe godverdomme. Bij dit weer. Vrouwen met ballen! Euh… nee. Met een sliert gekleurde eendjes.

Twee dagen voordien, donderdagnamiddag: ik check Windfinder. Zucht. Veel. Wind. Ik heb net m’n presentatie achter de rug. De derde conferentie op twee weken tijd. Leiden, Stockholm, Rouen. Het was mooi. Het was intensief. Het was laat. Ik ben moe. Zucht.

Zaterdagmiddag. Stralende zon. Stevige bries. Goéstiiiing. ‘De wind is stabiel. Je ziet de vlagen goed aankomen’ zegt Erik. Dat zijn wel vlagen van 23 knopen maar alla. Optuigen. Ik zweer bij mezelf: één keer kapseizen en ik ga eraf. Wim staat al klaar in volle tenue. Een kartonnen doos over z’n zeilpak godbetert. Verder spot ik nog: een klein pluchen draaksken waar Thiana blijkt onder te zitten en een hippievrouw met oranje haarband vergezeld van een frog. Het zijn Francesca en Tamara: nieuwkomers uit de cursus die er vollédig voor gaan. De frog verbeeldt de hallucinatie van de wiet-rokende hippie. Of wat dacht u?

Bon, ik vind voorlopig mijn zeilpak al zot genoeg. Briefing. Diablo parcours. Aha: niet gijpen. Gunstig.
Het water op. Harde wind. Direct in plané. De vlagen zijn brutaal maar je ziet ze inderdaad goed komen. Alert blijven. Ik daal voorzichtig af richting de D-boei. Stormrondje na stormrondje. Geen risico’s. Energie én materiaal sparen.

Daar beneden is de wind inderdaad stabiel maar fokking hard. Swoeesjj… Wim schiet voorbij in zijn nieuwe Finn. Dat schip snijdt door de golven. Mooi. Luid gejoel en wild dobberende eendjes… Ellen en Natalie vechten dapper met de vlagen en spuiten voorbij. Ik zie Francesca en Tamara afkomen in de 420 mét reefke. Zeer verstandig. Boot perfect in balans. Goed bezig. Ik pink een traan weg.

1 minuut voor de start. Ik lig goed. Wim boven mij. Sorry Wim, no mercy. Mijn lijn is perfect. Ellen mikt haar Snipe vakkundig onder mij maar bedreigt niet.
Start! Waar is Wim gebleven? Fák! Die is erin geslaagd achter mij en Ellen door te schieten en gaat op volle snelheid door de startlijn, maar onder ons.
Eerste kruisrak gaat goed. Boot snoeihard getrimd, meeloeven met de vlagen. Zwaar maar te doen. Wim overstag. Ellen en ik door tot het randje. Overstag! Gunstige wind hier langs het walletje. Faaak! Wim komt op volle vaart weer mijn kant op. Over bakboord dedju! Ah ja, stuurboordronding van eerste boei. Ik zeg een weesgegroetje en maak me klaar voor een mogelijk desastreus manoever. Maar nee, hij gaat zelf overstag! Door vlagen is de bovenboei ondertussen bezeild. Afvallen, plané en… als eerste er voorbij! Mijn moment de gloire. Ik besef het goed want ondertussen gaan ademhaling en hartslag als een razende te keer. Ik word te oud voor dit soort ongein. Oops, Miel zeilt ook mee.

Ruime wind. Laser planeert al en dan komt de vlaag… De acceleratie is brutaal. Ik zit achterin mijn boot met de helmstok in m’n hand. Het water spuit naar alle kanten. Yes!
Boei nr 2. Benedenboei. Het plan is om geleidelijk te loeven en zo lang mogelijk in plané te blijven. De praktijk is anders. Ik trek m’n zeil niet snel genoeg aan en val stil. Wim en Ellen doen het wel goed en liggen nu boven mij. Aan deze kant van het Galgenweel is de wind veel onregelmatiger en het water choppy. Het is vechten. Ook voor Ellen en Natalie. Maar die krijgen hun boot steeds beter onder controle. Respect dames! Fast forward: Wim is niet meer te volgen en loopt steeds verder uit. Ellen en Natalie kan ik inlopen op de plané rakken om er uiteindelijk in het allerlaatste rak voorbij te schieten. Yes! 2de na Wim.
Ik zie nog: Fran en Tam die hun boot rechttrekken en terug kapseizen. Wegens kwetsuur gaan ze er uiteindelijk af. Jammer. Goed gedaan! Ik zie Koen ergens vanuit het riet tevoorschijn komen met een slijkerige masttop. Gekapseisd maar blijven doorvaren. Dapper! Ik zie Bart en Biebel in de Snipe en Miel op de Pico op safe spelen. Goed gedaan!

Manche 2 is voor mij snel gedaan. Goed gestart maar door vermoeidheid reageer ik te traag op de vlagen met de bekende gevolgen. Maarten is deze keer goed mee gestart en zeilt lang mee bij de top om uiteindelijk ook te kapseizen. Ook Miel draait er in maar zeilt door. Wat een prestaties!

Ondertussen zit ik binnen. Thiana en Rik waren al naar binnen. Ook Bart en Biebel komen eraf. Ik ben blij met m’n beslissing. Voor degenen die niet op het water zijn gegaan: goede keuze. Voor degenen die wel zijn gegaan en zich hebben geamuseerd: even goede keuze. Voor mij is het mooi geweest.

Pasta-bar is een goed concept: snelle hap én lekker! Daarna iedereen de kleedkamers in voor de traditionele ‘soirée’ die het pokerzeilen zo uniek maakt.
De kleedkamer vult zich met de geur van mottenballen. Biebel heeft in de kelders van zijn voorouders nog ergens en kostuum gevonden uit de tijd van Christoffel Columbus opgedoken. Hugo verschijnt in een sinistere ‘Steam-punk’ outfit met hoge hoed en ronde bril. Bart heeft een Gary-Glitter kostuum aan en fonkelt. Luc, Tim, Rik en Ik steken ons Strak in het Pak.
O-la-la de dames hebben hun best gedaan… Goddank de roze pakjes zijn verdwenen en onze kantine fleurt op met een schare ladies in vol ornaat. Elke fikst zelfs een heuse nagel-studio.

Ikzelf hou redelijk stand in pokermanche één en heb succes in pokermanche twee. Ik eindig uiteindelijk toch nog voor Miel op de vijfde plaats.
Tim – als délégué van Wim – verdedigt met succes diens eerste plaats. Ellen blijft tweede en Maarten combineert volharding in het zeilen met wijs pokerwerk en wordt verdiend derde.

Bedankt Senne en Erik voor de wedstrijd en Senne voor de vlekkeloze organisatie van de dag. Dit was weer een editie om in te kaderen!

 

Foto’s kan je hier vinden.