Langste Dag 2022 – door Francesca & Eric

Ondergetekende had begin deze week aan al zijn club zeilvriendjes en vriendinnetjes een whatsapp oproep gedaan om te komen, en………….

Ze kwamen. 🙂

Maaaaaar

Ook mijn 2 dochters, dan wordt het zeer gevaarlijk om het verslag aan mijn been te hebben.

Francesca en ik hadden een duidelijk doel. Wij eindigen niet vijfde. Maar Tom en Paul waren ons te slim af en gingen met de zesde plaats aan de haal.

Het was mooi weer met een voorspelling van een fikse bui dus hielden we toch altijd één oog op de aankomende wolken. We tuigden met zijn allen op en hadden er allemaal veel zin in. Voor de eerste keer hebben de zeilers op het comité moeten wachten en niet andersom zoals gewoonlijk.

Wedstrijdleider Senne gaf  een duidelijke briefing over de start met handicap. Wij Snipes op 4minuten 30 en als kers op de taart mocht de Finn 30 seconden NA ons starten. YEAAAHHH Dat opent perspectieven niet ??? Voor ons was het duidelijk 6 snipes aan de start, dat wordt knokken maar vooral niet vergeten dat we de snelle lasers nog moeten pakken voor ons en de hete adem van Wim de Finn uit onze nek moeten houden. Voor deze stuurman waren al die tactische overwegingen duidelijk te veel, met als gevolg start om zeep. Dus plan bijstellen. Eerste probleem inderdaad die 2 dochters, hoe geraak ik daar voorbij. Alles geven. Het veld van 14 boten vergeten. Het enige dat telt is de wind en die 2 snipes voor mij. Tot minuut 22.40 blijven we het elkaar moeilijk maken met veel wisselende posities. Dan ontsnapt Ellen. Het werd stil , Tettergat en Fannie waren te ver voor. Katia en Raf waren nog te pakken, dus komaan Francesca Veloce Veloce. Dan horen wij een vriendelijke HALLO!!! Hihihihi, en kijken om. Finn Wim passeert vlak langs de spiegel, met een BIG BIG smile. Die was ik vergeten. Te laat. We proberen aan te klampen.

Daar is de gijpton met de blauwe vlag. Vanaf nu varen we halfwindse lussen. We lopen in op Eefje, misschien toch nog een plaatsje goedmaken ?

Bij de tweede passage van de blauwe vlag vervoegen er drie boten ons vanuit het driehoek parcours. Daag Eefje. We finishen en nu snel naar de kant want de hemel is echt dreigend. Een pintje drinken en uw positie doorgeven aan de wedstrijdleiding. Daar hoor ik dat very fast  Eeftje de reeks had gewonnen. Proficiat.

Nu kwam de tweede reeks.De wind was aan het wegvallen. Het eerste kruisrak was geen kruisrak. En we liepen in op de lasers. Wim, Ellen en Fannie hadden een vlaag rechts boven ons goed gespot en kwamen als eerste aan aan de boei. Met daarna een soortgelijke reeks als de eerste ,alleen viel de wind volledig weg en ondergetekende is nooit meer aan de boei met de blauwe vlag geraakt. Francesca was blij want hiermee was alles ok, we hadden immers onze vijfde stek verspeeld.

Nee dus.

3^de manches dat was ook een zeer leuke : Met mijn maatjes aan de toog 😉

Profiat aan de winnaar Wim

Dank u aan alle helpers om ons een leuke avond te bezorgen.  Dank u aan al mijn zeilvriendinnetjes en zeilvriendjes die gekomen zijn.

Tot volgend jaar

(Francesca en) Eric

Langste dag op vrijdag avond, op zaterdag morgen stuurde ik een sms aan Eric om te zeggen dat ik de eerste deel van het verslag ging doen en hij de andere halve….Enrico! wuaaa? Enrico had het verslag al getipt!!! Misschien had hij na de triple d’Anvers niet goed geslapen en doorgewerkt?

Fantastisch geschreven Enrico.

Hij is een mooie detail vergeten: Enrico heeft de boei met de blauwe vlag nooit gehaald omdat hij achteruit aan het varen was (dus wij….aan het varen waren). Ooooopsi.  Het kan gebeuren, als er geen wind is en als hij even stil als de wind ipv praten wilt fluisteren, en als hij Enrico ipv Eric aan bord wordt. Ah ah.

Er was ook een Fireball, met Jules. Ah ja, omdat de Snipe voor oude mensen is, zegt hij…Julesals fokkenmaat, als stuurman en op de trapeze…en toen ook een splash! Water was warm en geen probleem om terug recht te trekken.

Er was ook de” banana boot”, de gele snipe van Koen, die Fannie probeerde om te verwarren: “je moet altijd drie hoeken varen en het maakt niet uit in welke richting “ moh Fannie toch!

Er was ook Miel, die zijn Pico van te stof uitgehaald heeft en hij probeerde met zijn “nieuwe” schouder en knie te zeilen.

Er waren ook de “zwemmers” van de Galgenweel, die onze vlag van de boei uitgehaald hdden….zoals Bart zei “knap” ja, inderdaad, ze moesten redelijk ver zwemmen en dan nog hard roepen om met onze vlaggetje gezien te kunnen worden.

Er was toen een lekkere avondeten, met maatjes…zoek maar op google translate. Taal is soms raar eh, en Nederlands nog meer. Klopt voor jullie ook, zeil maatjes? 🙂

(Enrico e) Francesca