Kroatisch kampioenschap & EK Snipe (Split, Kroatië) – verslag door Senne
Dit verslag is samengesteld met de verslaggeving via Whatsapp.
Het zeilavontuur van het jaar, met naar verwachting uitdagende condities (relatief weinig wind, en meer golfslag dan we daarbij gewoon zijn) en een verschroeiend hoog niveau. Doel is om goed te varen en eens een uitschieter te halen aan de finish, en we hopen daarmee niet in de achtergrond van het klassement te verzeilen. ????
Kroatisch Kampioenschap
Eerste reeks werd afgebroken na 180 windshift. Daarna regen die het zicht helemaal wegnam. Hele vloot naar binnen, met winddraaiingen, vlagen en luwtes. No more races today. Alles drijfnat. Morgen nieuwe poging, maar voorspelling niet beter. Gelukkig is de regen niet (te) koud.
Op het moment dat we de boot willen afdekken voor de nacht, misstap ik me terwijl ik tussen 2 trailers wil passeren. Ik val op de grond en voel een verschrikkelijke pijn. Ik zie dat mijn rechter knieschijf niet meer op de goede plaats zit, maar aan de rechterzijkant van mijn gewricht… Een jaar of 12 geleden overkwam me al iets gelijkaardigs, waardoor ik er in slaag niet in paniek te schieten. Daaropvolgend heb ik op 3 vlakken enorm veel geluk, en die 3 elementen zullen bepalend blijken voor het verdere verblijf in Split. Allereerst is mijn vader vlak in de buurt en handelt die meteen en zonder nadenken als ik hem zeg aan mijn been te trekken om het te strekken. Daardoor klikt mijn knieschijf erg snel terug op zijn plaats. Vervolgens heb ik het geluk dat Dries in de buurt is met zijn fiets, en meteen op zoek gaat naar ijs om op mijn been te leggen. Hij moet even verder zoeken, maar binnen de 5 minuten ligt er ijs op mijn knie. Tenslotte heb ik het ongelooflijke geluk dat we een top-kinesiste bij hebben. Sarah komt meteen mijn knie bekijken en kan me snel geruststellen: nu mijn knieschijf terug op zijn plaats zit, is het ergste achter de rug. Wat zal volgen is de trauma-reactie van het lichaam om verder letsel te voorkomen. Het zal er dus op aan komen om de zwelling te beperken en de verstijving tegen te gaan, zodat het gewricht mobiel blijft. Ik ben die 3 mensen ongelooflijk dankbaar!
Gelukkig lukt het om enigszins normaal te stappen, waardoor dat haalbaar lijkt. Even bekomen, en dan voldoende rusten. En morgen voelen hoe het gaat en of zeilen haalbaar lijkt. Desnoods wil Sarah mijn knie ’s morgens komen ‘loswerken’. Voor de zekerheid, en vooral voor de mentale rust, wordt mijn knie professioneel ingetaped.
De volgende dag blijkt het al bij al goed mee te vallen. Ongetwijfeld dankzij de snelle reacties net na mijn ongevalletje. Ik heb pijnvrij geslapen en kan mijn knie snel loswandelen. Ze voelt wel nog instabiel aan. Logisch: alles wat een knieschijf op z’n plaats moet houden heeft gisteren natuurlijk een enorme verrekking ondergaan. Opnieuw wordt mijn knie professioneel ingetaped om extra steun te bieden, zowel fysiek als mentaal. Maar ik voel me voldoende gerust om het water op te gaan. Al zullen de maneuvers aan boord trager en duidelijk minder soepel gaan.
De dag begint met lang wachten op de wind aan de wal. Niet erg: zo krijgt mijn knie wat extra rust. Uiteindelijk gaan we om kwart voor 2 toch het water op. Eens in de zone van het parcours is het nog vrij lang wachten omdat de wind wel kwam doorzetten, maar nog sterk draaide. Uiteindelijk wordt er 1 reeks gevaren, in zelfs nog vrij stevige condities.
Team Deboeure had een slechte start, en moest kort daarna strafrondjes draaien na een te nipte BB-SB. Uiteindelijk ver naar rechts getrokken, wat gaandeweg de goede kant bleek. Heerlijk surfen in de downwind! Net achter een topper (Victor en Dries, die duidelijk een minder eerste rak hadden), en dus weer wat kunnen stelen met de ogen. Aan de gate wat moeten toegeven, maar aansluiting gehouden in het tweede kruisrak. In de run naar de benedenboei plaats vastgehouden en dan nog kicken in de reach naar de finish. 16de, net na Sarah en Sonia. Ondanks de wind, toch pijnvrij en bijna voluit kunnen zeilen. De knie houdt het, ook al ben ik duidelijk ook onbewust nog voorzichtig. Hangen lukt, maar volledig steunen in de overstag- en gijpmaneuvers durf ik nog niet…
Team Royer had ook een baaldag: in het eerste kruisrak breekt de mastvoet, waar de fokkevalspanner op zit. Dus weg spanning. Niet te herstellen op het water, en onder grootzeil naar binnen. Dikke onvoldoende voor de organisatie: niemand kwam bij hen kijken of alles ok was of aanbieden om hen naar binnen te begeleiden. Wordt naar het EK toe nog over gebabbeld. Gelukkig vandaag al snel hersteld door de mensen van DB marine, waardoor ze morgen weer mee kunnen. Morgen mogelijk 3 races. Eerste start om 12u ipv 13u, en laatste start mogelijk tot 16u ipv 15u.
Op de laatste dag van het Kroatische kampioenschap werd nog 1 reeks gestart. Team Deboeure heel goed weg, en top 10 (bijna top-5) aan de bovenboei, ondanks heel weinig wind. Dan helaas grote windshift, dus race afgeblazen….
Daarna wachten, uitstel, en uiteindelijk zonder meer terug naar binnen.
Geen geldig kampioenschap, geen prijsuitreiking.
Morgen meting voor EK, vanaf woensdag racen in ‘normaal weer’ volgens de locals.
Europees Kampioenschap (nu is’t voor echt!)
Het EK wordt gevaren op de course area ‘buiten’, d.w.z. race area Bravo, i.p.v. in de baai zoals tijdens het Kroatisch kampioenschap. Dat is toch een heel verschil: hogere golven, maar in principe ook stabielere (en meer) wind.
Er wordt heel gretig gestart: veel general recalls, met het nodige wachten tot gevolg.
Op dag 1 hebben we maar 1 reeks uitgevaren. Wel met mooi resultaat! Team Royer zou zelfs als 1ste Belgische team gefinished zijn, als ze aan de finish niet onterecht buitengesloten werden door een andere boot. Protest! Gelukkig met de wedstrijdleider als getuige.
Tijdens de tweede race viel de thermische wind weg, en dat zorgde voor moeilijk zeilen op de golven. De eerste benedenwindse gate werd een kluwen. Net na de boei duikt een boot over SB op voor team Deboeure. Met andere boten boven en onder, en weinig snelheid is uitwijken niet meer mogelijk. Lichte aanvaring, met gelukkig enkel gelcoat schade aan de boeg. Protest. De manche wordt kort daarna (gelukkig) afgeblazen.
Het wedstrijdcomite probeert nog een reeks te starten in de baai, maar de nieuw ingevulde gradient wind heeft te veel tijd nodig om te stabiliseren. Naar huis na 1 reeks.
Gelukkig worden beide protesten vlot en positief afgehandeld, maar helaas geen redress voor team Royer.
Dag 2 was van een andere orde! Terug naar buiten en deze keer een stevige thermiek. Golven bouwen op en de wind trekt doorheen de dag aan.
Na een aantal general recalls gaat de zwarte vlag er zelfs in. Spike en Katia zijn te vroeg en hebben geen ruimte meer aan de pin. BFD. Heel jammer, want het zou hun beste reeks tot nu toe worden. ’s Avonds horen we dat er een stroming stond die niemand verwachtte, waardoor de boten tegen de wind in, over de startlijn spoelden. Team Royer zeilt de pannen van het dak! Team Deboeure wordt tussen de bovenboei en de spreader verrast door een oploevende boot, draait strafrondjes (mogelijk overbodig) en zeilt vanaf dan een inhaalrace. En Sarah en Sonia (team SRNA) hebben een aanvaring aan de gate, met grote schade voor hun ‘slachtoffer’ en trekken zich terug uit de reeks.
De tweede race van de dag zijn de golven al hoger en de wind aangetrokken. Moeilijk, maar geweldig zeilen! Spike en Katia finishen in de eerste helft, teams Royer en SRNA finishen net na elkaar, in die volgorde, en team Deboeure heeft moeite op de golven, en we kunnen daardoor ons gewichtsvoordeel met meer wind niet verzilveren.
Race 3 lijkt de wind nog te zijn aangetrokken, 25kts volgens windfinder, niet boven de 20kts volgens het comité. Het wordt een olympisch parcours ipv windward-leeward. Rechtblijven is de boodschap. Dat lukt niet bij iedereen. Team SRNA moet zwemmen, maar gelukkig zonder schade. De andere Belgen finishen zonder problemen, en doen dankzij de pech van anderen een goede zaak in het klassement. Team Royer en Spike en Katia finishen zo allebei in de top 20! Sterke prestatie op een EK, in eender welke omstandigheden!
Een gebroken mast, boom en helmstokken zijn het gevolg van die laatste reeks, maar alles gelukkig te vervangen om de komende 2 dagen verder te kunnen racen.
Vanaf 7 races valt het slechtste resultaat weg (dan pas), en dus zal het klassement op dat moment nog sterk door elkaar geschud worden. Zowel aan de top, als tussen de Belgen.
Het mooie weer en het prachtige decor zijn al reden genoeg om naar hier te komen. Maar het zeilen in deze omstandigheden maakt het helemaal af. Het surfen op de golven, voor de wind, maar zeker in de reaches is ongelooflijk spectaculair en met weinig te vergelijken.
Dag 3 was een topdag voor team Deboeure! In race 5 van de regatta hadden we een slechte start, maar na een goed kruisrak kwamen we in de voorhoede boven. Een goede downwind en tweede goed kruisrak zorgen ervoor dat we nog steeds goed liggen. We houden vast in de laatste run en finishen als eerste Belg op plaats 28.
De volgende reeks kent een gelijkaardig verloop, maar met het belangrijkste verschil: de start was beter. Net niet eerste Belg deze keer, maar wel eerste helft van de vloot! Uitschieter ✔️
In beide manches lagen Spike en Katia respectievelijk net achter en net voor.
Team Royer had een middelmatige dag met 2 finishes in de top 30, waardoor ze een aantal plaatsen in het klassement moesten toegeven.
Team SRNA had een mindere dag. Na hun kapseis op het einde van dag 2 kwam op dag 3 kort na de eerste start een van hun zalingen los van de mast. Ze speelden de hele dag voor ijskar op het water (ding, ding, ding), vooral downwind. Desondanks bleven ze team Royer 2 keer voor.
De laatste dag was helaas geen topdag voor de Sodipa teams. Beide hadden in race 1 een slechte start en waren zo op achtervolgen aangewezen. Team Deboeure kon dankzij goede kruisrakken nog wat goedmaken, en finisht net na team SRNA. Team Royer valt net buiten de top-40.
De slechtste reeks valt nu voor iedereen weg, en dus verandert er in het klassement heel wat.
In de tweede reeks van de dag en meteen de laatste van het kampioenschap hebben beide Sodipa teams een goede start, maar beide missen een gaatje aan de eerste bovenboei en moeten dus opnieuw achtervolgen. Deze keer lukt dat beter voor team Royer en minder goed voor team Deboeure. Die laatsten varen uiteindelijk nog hun aftrekrace met een finish nipt buiten de top-40.
Afsluitend mogen we allemaal bijzonder tevreden en trots zijn op de prestaties. Weer heel wat dingen bijgeleerd en veel ervaring opgedaan. We hebben laten zien wat we kunnen en ook gemerkt waar we nog aan kunnen/moeten werken.
Alle Belgische teams hebben 1 negatieve uitschieter buiten de top-40 (BFD voor team RYCB), en allemaal hebben ze (minstens) 1 positieve uitschieter met een finish bij de eerste 25 of zelfs nog beter. Spike en Katia steken er bovenuit met al hun ervaring, maar de andere 3 teams zijn aan elkaar gewaagd en dat blijkt ook uit de resultaten: 4 en nog eens 10 punten verschil na 8 reeksen.
Ellen en Jeroen staan daarbij verdiend vooraan. Ze hebben hun talent laten zien door zonder noemenswaardige training de laatste 2 jaar hun mooie reeks neer te zetten, zeker op de zware dag 2!
Sarah en Sonia zijn het winnende vrouwenteam van het kampioenschap. Ze krijgen een mooie trofee mee naar huis.
Ondergetekende verliest de strijd om niet laatste Belg te worden, maar dat hoeft niet teleurstellend te zijn. Voor een plaats bij de eerste 35 hadden we vooraf getekend. In verhouding is dat een stevige sprong voorwaarts tov 5j geleden in Santiago.
Dus moe maar content terug naar Antwerpen. En: ze gaan ons nog terugzien, zowel op een EK als in Kroatië.