Beker van België 2021 – Dubbelverslag door Tom & André
Dit unieke dubbel-verslag wordt geschreven door 2 partners in crime die niet samen zeilden maar wel vinden dat alle beelden van deze fantastische zeiltrip boven water moeten komen…
Tom vanuit snipe Fru Hansen:
Na een 2e plaats als crew van Senne in 2020 was het dit jaar tijd om Fru Hansen los te laten op het mooie Schulensmeer. De eerste keer snipe-zeilen op verplaatsing voor Fru, crew Francesca en mezelf is er één om te onthouden.
De logistiek onder leiding van Ellen, Eric en Senne verloopt vlekkeloos en op zaterdagochtend onder een blauwe hemel staan 4 Sodipa-snipes te blinken op ‘de plage’ van het Schulensmeer: Ellen en Ine, Eric en André, Katrien en Senne en Francesca en mezelf. De plaatselijke 490-vloot is druk aan het poetsen om enkele boten zeilklaar te krijgen nadat het volledige botenpark onder water verdween tijdens de wateroverlast deze zomer.
Francesca vraagt zich af waarom dit meer de vorm van een pistool heeft? Zeker eens bekijken op maps, toeval of niet? Op naar de eerste manche (driehoek-lus) … wie gaat er knallen vraagt Fannie zich vanuit het thuisfront af?
De Sodipa-vloot laat zich compleet verrassen door de 490-kampioen van vorig jaar en tot overmaat van ramp finishen wijzelf in de eerste manche 5e. Not again!? Tijd om snel en drastisch in te grijpen… kapseizen heb ik geprobeerd op het clubkampioenschap maar dat hielp niet … “Fra het is aan u, jij bent stuurvrouw”… en toen werd het héél stil aan boord.
Na de start van manche 2 neemt Fra volgens plan over en stuurt Fru naar een 4e plaats voor de kampioen 490 die de eerste manche won!!! Grazie Mille Fra !!! Senne en Katrien winnen deze manche voor Ellen en Eric. 1,2,3 en 4 voor Sodipa!
Nog niet een beetje bekomen van ons succes wordt de derde manche al ingezet. Tijd om te wisselen is er niet en waarom zouden we, dit gaat goed; “Fra, de start is nu ook voor u”. Opnieuw stilte … deze keer op een paar knikkende knieën na. Maar de start lukt goed en we raken vervolgens verwikkeld in een lange strijd met de tweede 490 van Hans en Ann. Toch weer de 5e plaats – oh nee – het spook is terug! Fra heeft rust nodig; het was spannend genoeg. Ik krijg de joystick terug. Ellen en Ine grijpen deze keer de eerste plaats net voor Eric en André. Ook vooraan is het spannend!
Het comité is enthousiast en zet een aansluitende 4e manche in. Devil-time, tijd om ons tussen de andere snipes te gooien. Met wat minder lange kruisrakken en een paar goede roll tacks houden we de anderen in het vizier. Katrien en Senne zijn in vorm en zeilen onbedreigd naar de eerste plek. Maar dan… Ellen en Ine vallen plots stil en er naderen 2 snipes zij-aan-zij. We bevinden ons plots in de gevreesde Royer-sandwich. Met drie op een rij voor plek 2. Ellen is ons te slim af maar die derde plek is wel van ons Eric en André – het proeft als een gigantische overwinning ook al staan we tijdelijk overall 5e. Hopelijk kunnen we dat morgen verder rechtzetten.
Een fantastische dag zeilen wordt culinair afgesloten op het terras van ’t Vloot met zicht op het meer en natuurgebied (zeker een aanrader). De jongsten moeten natuurlijk vroeg in bed. André, Eric, Fra en mezelf testen de gastvrije Limburgse keuken en sluiten onder de sterrenhemel met plezier ’t Vloot.
Zondagochtend zien 16 kleine ogen de mist langzaam optrekken tijdens een Sodipa-ontbijt van pistolets, beleg en roerei! Bedankt aan de chef koks van dienst! Achter de mist zit jammer genoeg een spiegel. Uitstel en wachten op wind. Een kans om het natuurgebied te ontdekken onder leiding van Ellen en Ine. Maar ook hierna blijft de wind uit.
Senne en Katrien winnen verdiend de beker van België meermansboten voor Ellen/Ine en Olivier/Emile (490). Eric en André zijn 4e en ja, die 5e plek is weer een feit.
Maar zo kunnen we dit weekend niet afsluiten; dit verdient een knaller, een finale… Tijdens de prijsuitreiking vinden deze partners in crime elkaar. Een verslag als voorwaarde om de beelden van de winnende skipper vrij te geven wordt dan ook door beiden met plezier geschreven.
Bedankt aan het comité, de redding, de organiserende club, Yvan van ‘t Vloot, de Sodipa-snipes en Fru’s crew en stuurvrouw Fra!
André vanuit snipe Quadrifoglio Oro:
Op 9 en 10 oktober wordt zoals elk jaar op het Schulensmeer in Lummen de zeilwedstrijd “Beker van België” voor één- en tweemansboten georganiseerd. Voor honkvaste Galgenweelzeilers een uitstekende gelegenheid om een eerste keer te proeven van de aparte, speciale maar meer dan prettige aspecten van het zeilen op verplaatsing zonder zich in een onoverzichtelijk avontuur te storten.
Onze club vaardigde een stevige vertegenwoordiging af met 4 snipes: Senne en Katrien, Ellen en Ine, Tom en Francesca en Eric met ondergetekende. Er werd zaterdagmorgen om 10u verzamelen geblazen aan de boorden van het meer, dicht bij een leuk clubhuis annex gezellige taverne. U begrijpt het al: deze laatste zal een hoofdrol spelen in de randanimatie van de wedstrijd…
Wanneer u nu al zou overwegen om volgend jaar deel te nemen is de volgende informatie belangrijk: het afladen en optuigen is een solidair gebeuren: je staat er nooit alleen voor; iedereen helpt iedereen en in een mum van tijd zijn de boten van de trailers gehaald en worden ze verder door de respectievelijke bemanning opgetuigd. Daarvoor is er ruimschoots de tijd aangezien de eerste start voorzien wordt rond 13u. Tijd dus ook om ’s middags op het terras te genieten van een soepje om voldoende gevoed en gehydrateerd aan de wedstrijd te kunnen beginnen.
Er ligt een drijvende steiger en dat is voor onze snipes nog zo handig. Senne offert zich op om ten koste van natte voeten alle snipes van de strandkar naar de steiger te begeleiden.
Intussen is de tegenstand gemonsterd: welgeteld 2 490’ers waarvan de regerend Belgische kampioen 490 Olivier met zoon Emile een thuismatch spelen en als plaatselijk icoon het te kloppen team vormt…
Enige dagen voor het event kijken verschillende deelnemers aandachtig naar menige weer-en windvoorspelling want een stevig hogedrukgebied is zinnens zich een paar dagen boven ons landje te nestelen. Aeolus, Boreas, Notus en Zephyros beslissen om een last-minute te boeken en blinken uit door een vooral op zondag rimpelloze afwezigheid op het water van het meer. Enkel Eurus, die zijn covid-safe ticket vergat en dus niet meemocht, zuchtte zijn miserie op zaterdag nog uit zodat we toch een ietwat bevaarbaar briesje kregen uit een vrij stabiele richting, zijn naam waardig. Het zorgde alvast voor 4 zeer boeiende races op een olympisch parcours. De eerste 3 races leverden telkens een andere winnaar op.
In de eerste reeks leverde de lokale vertrouwdheid van het meer de plaatselijke kampioen een groot voordeel en overwicht op. Met een ruime voorsprong haalt Olivier de downwind finish en 7 minuten later komen 3 snipes ongeveer samen naar de lijn. In het laatste voordewindse rak wisselen de posities nog geregeld en met nauwelijks 20 seconden verschil wordt team Ellen/Ine 2de voor team Senne/Katrien en team Eric/André. Team Tom/Francesca leveren een bikkelharde strijd met de 490 van Hans en Ann die ze zegevierend kunnen afronden. Wanneer Hans en Ann horen over onze clubactiviteiten, de midweken en andere leuke activiteiten van onze geliefde club bekijken ze ons vertwijfeld en ongelovig aan. Hebben we daar 2 nieuwe leden gerekruteerd?
De 2de reeks geeft een heel ander beeld. De 4 snipes passen zich beter aan de omstandigheden aan en de 6 boten blijven veel dichter bij elkaar. Dat is een goede zaak want in gecorrigeerde tijd moet een 490 behoorlijk ver uitlopen om de winst te kunnen verzekeren. Alle boten lopen in nauwelijks 1 minuut over de lijn maar in gecorrigeerde tijd eindigt team Senne/Katrien voor team Ellen/Ine, team Eric/André, team Tom/Francesca, team Olivier/Emile 490 en team Hans/Ann 490.
Midden in het kruisrak ligt een eilandje. Een kleine hoop zand met weinig begroeiing. Deze “lig in de weg” vormt een strategische uitdaging. Elke reeks is er wel 1 boot die verkiest bovenlangs te gaan om met minder slagen aan de bovenboei te komen. Het resultaat is nogal wisselend: af en toe zit er een winner in maar vaak blijft de winst gering. Het zien komen van de kleine zuchtjes in het voordewindse rak en het positioneren tegenover de anderen op weg naar de finish maken een wereld van verschil en laten wisselende posities en boeiende gijpduels zien. Als het gieren van de wind dan uitbleef dan was het geluid van de gierende zenuwen bij de keuzes downwind oorverdovend.
Team Ellen/Ine winnen de 3de reeks want opnieuw kunnen de snipes de 490 van dichtbij volgen. Maar omdat team Ellen/Ine dit keer een wat grotere voorsprong op de overige snipes kan uitbouwen gaat de 2de plaats naar de 490 voor team Eric/André, team Senne/Katrien, team Tom/Francesca en team Hans/Ann.
De 4de reeks zal beslissend zijn want vanaf deze reeks is er een aftrek. Na 3 races leidt team Ellen/Ine voor team Senne/Katrien en team Olivier/Emile die met gelijke punten volgen.
Team Senne/Katrien trekken het laken naar hun kant. Voor de 2de plaats komen de 3 overige snipes nek aan nek naar de finish. Met een late gijp over bakboord proberen team Eric/André de beide andere teams onder druk te zetten maar het mag niet baten. Met nauwelijks 4 seconden verschil komt team Ellen/Ine voor team Tom/Francesca en team Eric/André over de finish. Heerlijk om zo dichtbij een wedstrijd te kunnen beslechten.
Aan het einde van deze dag staan team Senne/Katrien en team Ellen/Ine aan de leiding met gelijk aantal punten. Aangezien team Senne/Katrien 2 reeksen wonnen voeren zij de ranglijst aan. Nagelbijtend worden de voorspellingen voor zondag bestudeerd. Dat zal echter de pret van de aftersail niet drukken. Op het terras wordt gezellig nagekaart, de strategische beslissingen uitgebreid becommentarieerd.
2 teams hebben nog afspraken voor de avond. Tom, Francesca, Eric en ondergetekenden blijven op het terras bij een prachtige ondergaande zon nagenieten van een mooie en spannende zeildag die bovendien op geen enkele manier stressvol was. Vlotte starts, geen discussie over het parcours, geen geroep aan de boeien (ondanks het stuurboord parcours), geen inbreuken op de bakboord/stuurboord, respect voor de zone aan de boeien… kortom een ontzettend faire ingesteldheid van alle deelnemers.
Bij het ontwaken op zondagmorgen wordt het al duidelijk dat ook Eurus, zoals zo velen, de fiets van stal heeft gehaald. De ochtend begint mistig en geeft een feëriek beeld van een rimpelloos meer. Gaandeweg brandt een welwillend zonnetje gaten in het lage wolkendek maar van enige luchtverplaatsing is nauwelijks sprake. Het Sodipacollectief organiseerde voor deze ochtend een ontbijt met verse pistoleetjes, beleg en gebakken eitjes in de taverne.
Tot onze grote verbazing hebben een 10-tal spirous de verplaatsing gemaakt om deel te nemen aan de race. Het zal helaas een maat voor niets worden…
In afwachting van een eventuele start maakt het collectief een digestieve wandeling langs de boorden van het meer terwijl de Spirou-jeugd vermaakt wordt met een wedstrijdje roeien.
Eens terug en na het nuttigen van alweer een lekker soepje wordt het duidelijk dat er vandaag geen races meer inzitten. Na overleg wordt alles afgeblazen (ongeveer de enige luchtverplaatsing die dag…) en kan de organisatie de prijsuitreiking voorbereiden. Uiteraard zal de schipper van het winnende team op gepaste wijze gehuldigd worden en belofte maakt schuld: ergens zal u hiervan beelden kunnen bekijken….
De mysterieuze beelden waarvan sprake, belofte maakt schuld, kan je hier bekijken.